1400/05/18
ده تفاوت دستور موقت با تامین خواسته:
(آیین دادرسی مدنی)
۱.صدور دستور موقت منوط به احراز فوریت می باشد ولی صدور تامین خواسته مستلزم احراز فوریت نیست.
۲.در تامین خواسته الزاما مال توقیف می شود اما موضوع دستور موقت الزاما توقیف مال نیست بلڪه عمل یا منع از انجام عمل هم می باشد.
۳.در مواردی که تادیه خسارت احتمالی نیاز است در تامین خواسته حتما باید وجه نقد باشد اما در دستور موقت ممکن است وجه نقد باشد یا مال.
۴.در تامین خواسته ای که قبل از اقامه ی دعوا مطرح شده است خواهان باید ظرف ده روز از تاریخ صدور قرار تامین خواسته، دعوای اصلی را اقامه نماید والا دادگاه به درخواست خوانده قرار تامین را لغو می نماید، اما در دستور موقت خواهان باید ظرف بیست روز از تاریخ صدور دستور موقت، دعوای اصلی را اقامه کند، در غیر اینصورت دادگاه صادرکننده به درخواست طرف از آن رفع اثر خواهد کرد.
۵.در رسیدگی به تامین خواسته، فقط دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد، صالح می باشد اما در دستور موقت دادگاهی که موضوع دستور در حوزه آن مستقر است، دادگاهی که مشغول رسیدگی به اصل دعوا است و نیز دادگاه صالح در رسیدگی به اصل دعوا، صلاحیت رسیدگی دارد.
۶.قرار دستور موقت به همراه اصل دعوی قابل تجدیدنظر میباشد اما تامین خواسته قابل تجدید نظر نیست .
۷.در دستور موقت چناچه خواهان محکوم به بی حقی شود خوانده باید ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ رای نهایی مطالبه خسارت را از تامین سپرده شده بنماید اما این مدت در تامین خواسته بیست روز ازتاریخ ابلاغ رای قطعی است.
۸.در صورت سپردن تامین از سوی خوانده دستور موقت، دادگاه می تواند با متناسب بودن تامین،از دستور موقت رفع اثر کند اما درتامین خواسته چنین حکمی جعل نشده است.
۹.در تامین خواسته دادگاه باید بدون اخطاربه طرف وتعیین وقت و دعوت از او به درخواست رسیدگی کند اما در دستور موقت علی الاصول وقت رسیدگی تعیین وطرفین دعوت می شوند.
۱۰.برای اجرای قرار تامین خواسته موافقت رئیس حوزه قضایی شرط نیست اما دستور موقت، مستلزم تایید رئیس حوزه قضایی است.
جهت استفاده از خدمات و کسب مشاوره از سراسر كشور با شماره
دفتر مرکزی 05136050072
امور شهرستانها 05131601111
تماس حاصل فرمایید
پایگاه خبری داداستان
2021-8-9
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری 
